LIFE STYLEΔΙΑΦΟΡΑ ΖΩΑΕΙΔΗΣΕΙΣΚΟΙΝΩΝΙΑΚΥΝΟΚΟΜΕΙΑΜΙΚΡΟΣΩΜΑ ΣΚΥΛΑΚΙΑΣΚΥΛΑΚΙΑ ΚΟΥΤΑΒΑΚΙΑΥΓΕΙΑΦΙΛΟΖΩΙΚΑ

Γιατί οι φροντιστές επιλέγουν σκυλιά που δεν είναι αυτόνομα;

Ερωτήματα και προβληματισμοί για το εμπόριο φυλών με συχνά προβλήματα υγείας.

Είναι τόσο κοινό, που δεν το λες καν μυστικό. Ορισμένες φυλές σκύλων, είτε εξαιτίας μιας σειράς εξτρεμιστικών μορφολογικών επιλογών είτε λόγω περιορισμού των γραμμών αίματος που αποστραγγίζουν κάποιοι εκτροφείς, αντιμετωπίζουν, με στατιστική βεβαιότητα, μια σειρά από προβλήματα υγείας που κανονικά θα έπρεπε να πλήξουν σοβαρά τη δημοφιλία τους.

Λογικά, αυτές οι φυλές θα έπρεπε να αφανιστούν σταδιακά από τον κόσμο της κυνοφιλίας. «Λογικά» λέμε. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι λογικό ον. Δηλαδή είναι, αλλά μόνο επικουρικά. Μόνο όταν λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένες δομές και με ακριβώς προσδιορισμένους στόχους. Η φιλοζωία είναι άλλη ιστορία.

Αυτή την κουβέντα είχα τις προάλλες με έναν καλό φίλο, κτηνίατρο. Μου έλεγε ότι κάποια στιγμή συζητήθηκε το ενδεχόμενο να πάψει η εκτροφή κάποιων φυλών που κάνουν τους ιδιοκτήτες δυστυχείς και τους κτηνιάτρους πλούσιους. Εντάξει, δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας. Και όμως. Όχι μόνο η ιδέα ναυάγησε ab origine, αλλά ο ίδιος πήρε για τη μητέρα του ένα ζώο που ανήκει σε μία από αυτές τις ράτσες. Γνωρίζοντας ότι θα είναι «ένας από τους τακτικότερους πελάτες του». Όχι μόνο εκείνος, αλλά και η μαμά! Γιατί άραγε;

Στην ερώτηση επιχείρησε να απαντήσει μια ομάδα Δανών ερευνητών, μέσα από μια έρευνα με δείγμα 900 σκυλιών και τίτλο: Γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν σκύλους με πιθανά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με ακραία μορφολογική συμμόρφωση και κληρονομικές ασθένειες; Μια αντιπροσωπευτική μελέτη Δανών ιδιοκτητών τεσσάρων μικρόσωμων φυλών σκύλων. Πιο απερίφραστη διατύπωση απ’ αυτή δεν θα μπορούσες να διαβάσεις. Δανοί…

Οι φυλές που επελέγησαν ήταν το γαλλικό μπουλντόγκ, το τσιουάουα, το κάβαλιερ κινγκ Τσαρλς σπάνιελ και το Κερν τεριέ. Θαμώνες των κτηνιατρείων, ράτσες που πλάστηκαν με κληρονομικά ελαττώματα, εν γνώσει των δημιουργών τους. Η έρευνα, που αξίζει τον κόπο να διαβάσετε, γιατί είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική της ανθρώπινης φύσης –ή τουλάχιστον μιας συγκεκριμένης πτυχής της–, κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:

Οι άνθρωποι προτεραιοποιούν τον αισθητικό παράγοντα όταν αναζητούν καθαρόαιμα σκυλιά. Αν κάποιος θεωρεί ότι το τσιουάουα, π.χ., είναι το πιο χαριτωμένο micro σκυλί του κόσμου, δύσκολα θα αλλάξει γνώμη αν του πεις ότι είναι ταυτόχρονα και από τα πιο φιλάσθενα. Μη φρικάρετε· τα σκυλιά μας είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Το να είναι καλαίσθητα αξεσουάρ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι παύουν να είναι και αγαπημένοι σύντροφοι. 
Αν πρέπει ντε και καλά να φρικάρετε, διαβάστε καλύτερα το δεύτερο συμπέρασμα: «Υψηλότερα επίπεδα προβλημάτων υγείας και συμπεριφοράς συσχετίστηκαν (μέσα από το ερωτηματολόγιο της έρευνας) θετικά με μια πιο στενή σχέση μεταξύ ιδιοκτήτη και σκύλου».
 
Και αυτό είναι το «παράδοξο του φροντιστή». Ένα υγιές και ημιαυτόνομο σκυλί μπορεί να γίνει καλός φίλος. Ένα σκυλί που εξαρτάται όμως αποκλειστικά από σένα, που θα το γιατροπορεύεις σε όλη του τη ζωή, γίνεται κομμάτι του εαυτού σου. Εξεζητημένο; Ναι. Παράλογο; Σίγουρα. Αλλόκοτο; Όχι και τόσο για τον ανεξερεύνητο ανθρώπινο ψυχισμό.

Για μένα το καίριο ερώτημα είναι άλλο: με τη σχεδόν βέβαιη πρόωρη απώλεια τι γίνεται;

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Back to top button