Πότε τα αιλουροειδή δεν αντέχουν τη συνύπαρξη με τους δίποδους φίλους τους.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι φρέσκια και 100% αληθινή. Απρόθυμος πρωταγωνιστής της είναι ο αδελφικός μου φίλος, που πρόσφατα έχασε τον σκύλο του και, φέρνοντας στο μυαλό του τα παλιά, τότε που μεγάλωνε σε μονοκατοικία με κεραμίδια, αποφάσισε το επόμενο κατοικίδιό του να είναι γάτα.
Άλλωστε, η γάτα υπήρχε ήδη. Την είχε βάλει στο μάτι από τότε που την πρωτοσυνάντησε, τυχαία, στην ταράτσα του κτιρίου του. Εξημερωμένη και φιλική ήδη, δεν φάνηκε να έχει πρόβλημα να περάσει και στα ενδότερα του σπιτιού του.
Οι πρώτες μέρες πέρασαν ήρεμα. Η γάτα προσαρμοζόταν στο νέο περιβάλλον και είχε αρχίσει να ξεθαρρεύει ακόμα και με τους ξένους επισκέπτες. Όταν μια μέρα, έτσι ξαφνικά, το ζώο άρχισε να καταρρέει. Η πρώτη επίσκεψη στον κτηνίατρο δεν έδειξε κάτι ανησυχητικό. Όμως, η γάτα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Καταρροή, θολωμένα μάτια, δύσπνοια και σφυριχτή αναπνοή, το ζωντανό έδειχνε να ασφυκτιά μέσα στο σπίτι. Αλλά μόνο μέσα στο σπίτι. Όταν ξεπόρτιζε, και για μερικές ώρες μετά, φαινόταν να συνέρχεται. Και ύστερα, πάλι τα ίδια.
Η δεύτερη επίσκεψη στον κτηνίατρο ήταν καθοριστική. Με την περιγραφή των συμπτωμάτων και της λεπτομέρειας που σας ανέφερα, ο γιατρός κατάλαβε εύκολα τι συνέβαινε: η γάτα ήταν αλλεργική. Στους ανθρώπους!
Πρόκειται για πολύ σπάνια περίπτωση. Κανονικά, οι παράγοντες που καθιστούν έναν οργανισμό αλλεργιογόνο τρίχωμα που μαδάει, νεκρά κύτταρα του δέρματος δεν είναι παρόντες στην περίπτωση των ανθρώπων, επειδή η μανία μας με την προσωπική υγιεινή ξεπλένει οτιδήποτε μπορεί να ενεργοποιήσει ένα αλλεργικό σύμπτωμα σε άλλους ζωντανούς οργανισμούς.
Όμως, και αυτό το διάβασα εκ των υστέρων, υπάρχει ένα ελάχιστο ποσοστό ανάμεσα στις γάτες (ίσως χαμηλότερο και από το 2%) που βρίσκει αφόρητη τη συμβίωση με τον άνθρωπο ακόμα κι αν την επιθυμεί πραγματικά. Το μεν πνεύμα πρόθυμο, ο δε οργανισμός αδύναμος.
Όπως αποδείχτηκε, η γάτα του φίλου μου έπασχε ήδη από άσθμα. Και αυτό το σύνδρομο του άσθματος των αιλουροειδών επιδεινωνόταν από την επαφή με τους ανθρώπους, μάλλον από τα ελάχιστα νεκρά δερματικά κύτταρα που δεν πιάνει το σφουγγάρι και το αφρόλουτρο στο καθημερινό μας πέρασμα από το ντους.
Ανασκάπτοντας τη σχετική βιβλιογραφία, ανακάλυψα ότι αυτή η μορφή αλλεργίας είναι μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη μετράει με το ζόρι μία δεκαετία. Με βάση όμως αυτή τη διαπίστωση, πολλοί κτηνίατροι είναι πλέον σε θέση να διαγνώσουν και να προτείνουν θεραπείες που απαλύνουν αρκετά έως πολύ τα συμπτώματα της ανθρωπογενούς αλλεργίας στα αιλουροειδή.
Η γάτα του φίλου μου είναι ήδη σε φάση θεραπείας. Επίσης, επειδή το έχει ανάγκη και καθώς ο φίλος μου έχει την τύχη να μένει σε ήσυχη γειτονιά χωρίς πολλά αυτοκίνητα, βρίσκεται πλέον περισσότερο έξω παρά μέσα. Ο γιατρός τού λέει ότι τράβηξε τον πρώτο λαχνό και πως στην καριέρα του δεν έχει συναντήσει ποτέ παρόμοια περίπτωση. Κι εγώ του λέω ότι πρόκειται για μια μορφή ουράνιας τιμωρίας. Επειδή δεν πήρε σκύλο!
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
