Έρευνα σοκ: Απειλούνται με εξαφάνιση τα 2/3 των ειδών της Ανταρκτικής
Τα δύο τρίτα των ιθαγενών ειδών της Ανταρκτικής, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, απειλούνται με εξαφάνιση ή σημαντική μείωση πληθυσμού έως το 2100 υπό τις τρέχουσες τροχιές της παγκόσμιας θέρμανσης, σύμφωνα με νέα έρευνα που σκιαγραφεί τις προτεραιότητες για την προστασία της βιοποικιλότητας της ηπείρου.
Η μελέτη, μια διεθνής συνεργασία μεταξύ επιστημόνων, φυσιολόγων και υπευθύνων χάραξης πολιτικής από 28 ιδρύματα σε 12 χώρες, προσδιόρισε τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους ως τα είδη της Ανταρκτικής που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης, ακολουθούμενα από άλλα θαλάσσια πτηνά και νηματώδεις του ξηρού εδάφους.
«Έως και το 80% των αποικιών αυτοκρατορικών πιγκουίνων προβλέπεται να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί μέχρι το 2100 (μείωση πληθυσμού άνω του 90%) με τις συνήθεις αυξήσεις στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου», διαπίστωσε.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plos Biology, διαπίστωσε επίσης ότι η παράλληλη εφαρμογή 10 βασικών στρατηγικών διαχείρισης απειλών, που θα κοστίσει περίπου 23 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, θα μπορούσε να ωφελήσει έως και το 84% των οργανισμών της Ανταρκτικής.
Η επιρροή της παγκόσμιας πολιτικής για τον αποτελεσματικό περιορισμό της παγκόσμιας θέρμανσης αναγνωρίστηκε ως η στρατηγική διατήρησης με τα περισσότερα οφέλη.
Η μεγαλύτερη απειλή της Ανταρκτικής «δεν προέρχεται από μέσα»
«Υπάρχουν πολλαπλές απειλές που επηρεάζουν τα είδη της Ανταρκτικής, παρά το γεγονός ότι το θεωρούμε ως αυτή την απομακρυσμένη και παρθένα έρημο», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ Τζάσμιν Λι, του British Antarctic Survey.
«Η μεγαλύτερη απειλή δεν προέρχεται από μέσα», είπε χαρκτηριστικά.
Η Λι, η οποία ανέλαβε την έρευνα ως μέρος διδακτορικού στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, πρόσθεσε ότι οι συν-συγγραφείς της μελέτης αναγνώρισαν ότι η παγκόσμια δράση για το κλίμα ήταν λιγότερο τοπικά εφικτή από ενέργειες, όπως η διαχείριση μη ιθαγενών ειδών στην ήπειρο.
Με την αυξανόμενη ανθρώπινη δραστηριότητα στην Ανταρκτική, τόσο την έρευνα, όσο και τον τουρισμό, ο κίνδυνος εισαγωγής εξωτικών ειδών αυξανόταν, είπε η Λι.
Ο Δρ Άλεξ Τεράουντς, του τμήματος της Αυστραλίας Ανταρκτικής και συν-συγγραφέας της μελέτης είπε ότι η έρευνα τόνισε ότι «η βιοποικιλότητα βρίσκεται υπό σημαντική πίεση στην Ανταρκτική».
«Η Ανταρκτική προστατεύεται πολύ καλά μέσω της Συνθήκης της Ανταρκτικής και μέσω του πρωτοκόλλου (για την προστασία του περιβάλλοντος)», είπε ο Τεράουντς.
«Αλλά η μοναδικότητα της ηπείρου, οι αξίες της άγριας φύσης και η απίστευτη βιοποικιλότητα σημαίνει ότι εξακολουθούμε να αναζητούμε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι τα πράγματα επηρεάζονται όσο το δυνατόν λιγότερο», συμπλήρωσε.
Εξάλλου, η ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην Ανταρκτική προσδιορίστηκε ως η πιο οικονομική στρατηγική διαχείρισης.
«Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε καλύτερα τις τουριστικές εταιρείες μας σχετικά με περιοχές που πρέπει να αποφεύγουν σε σχέση με ορισμένα από αυτά τα είδη που απειλούνται. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους ίδιους τους τουρίστες», είπε ο Τεράουντς.
Άλλες εναλλακτικές για να προστατευθεί η Ανταρκτική περιλαμβάνουν τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των πλοίων μεταφοράς και των αεροσκαφών, καθώς και έργα υποδομής και την προστασία της βλάστησης από καταπάτηση και άλλες φυσικές ζημιές.
Ακόμα κι αν η παγκόσμια θέρμανση δεν μπορεί να μετριαστεί, όλες οι περιφερειακές στρατηγικές συνδυασμένες θα εξακολουθήσουν να ωφελούν περίπου το 54% των ειδών της Ανταρκτικής, διαπιστώνει η δημοσίευση.
Τρομακτικές οι επιπτώσεις για τους πιγκουίνους
Τόνισε επίσης την επίδραση της κλιματικής κρίσης στα εμβληματικά θαλασσοπούλια όπως οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι και αυτοί της Αδελίας.
«Ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος βασίζεται στον πάγο για αναπαραγωγή», είπε η Λι. «Αν χάσει τον κατάλληλο βιότοπο αναπαραγωγής…αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση (πληθυσμού) με την πάροδο του χρόνου».
Λιγότερο γνωστά είδη όπως το Scottnema lindsayae, ένα είδος στρογγυλού σκουληκιού, βρίσκονται ήδη σε παρακμή. «Βρίσκεται αποκλειστικά στην Ανταρκτική και επιβιώνει σε αρκετά αλμυρά και ξηρά εδάφη. Καθώς ο πάγος αρχίζει να λιώνει και γίνεται πιο ζεστός…τα εδάφη γίνονται πιο υγρά και λιγότερο αλατούχα», είπε η Λι.
Ο Τεράουντς πρόσθεσε: «Πράγματα όπως τα νηματώδη –όσο αδιάφορα κι αν ακούγονται– είναι πολύ εκπληκτικά. Ζουν σε μερικά από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη».
ΠΗΓΗ: ecozen.gr
